🏓 Pleśniawka U Ryb W Stawie

Pleśniawka, a więc saprolegnioza to choroba dotykająca ryby, która wywoływana jest przez protisty grzybopodobne z rodziny saprolegniceae. Protisty występują w każdym zbiorniku wodnym, ale nie czynią szkody rybom. Pleśniawka u ryb Pleśniawka, która jest chorobą grzybiczą atakuje ryby osłabione np. na skutek transportu, a także chore i okaleczone, zwłaszcza te przebywające w wodach o niskiej temperaturze. Warto pamiętać, że ryby często chorują na pleśniawkę po walkach godowych, w czasie których dochodzi do uszkodzenia ich ciała. Źródłem zakażenia są grzybnie porastające różnego rodzaju substancje organiczne lub martwe organizmy zwierzęce. Pleśniawka ikry ma miejsce wówczas, gdy jest ona martwa lub niezapłodnione. Ma to miejsce wówczas, gdy ikra jest zamulona czy odcięta od źródła tlenu. Gdy grzyby rozwiną się na martwych jajeczkach ikry zaatakują również te żywe ziarenka. Warto wiedzieć, że do rozwoju choroby na ikrze przyczynia się również nieuzdatniona woda oraz duża ilość rozkładających się substancji organicznych. W momencie, gdy grzyb atakuje ciało ryby, widać go w formie cienkich, brunatno-białych strzępków. Ryby są ospałe, mało aktywne i ocierają się o przedmioty w akwarium. Czasami ma miejsce tzw. sklejenie płetw. Gdy dojdzie do zakażenia oskrzeli ryba na ogół umiera na skutek uduszenia. W przypadku, gdy grzybnia pokrywa duże partie ciała ryby, również może dojść do jej śmierci. Pleśniawka u ryb - leczenie Jak walczyć z pleśniawką ryb? Kluczem do sukcesu jest w tym przypadku profilaktyka. Gdy ryby są zdrowe, odpowiednio odżywione i trzymane w dobrych warunkach mimo obecności grzyba pleśniawki nie chorują. Aby uniknąć inwazji grzyba należy regularnie usuwać z akwarium kał, resztki pokarmowe, martwe ryby czy resztki roślin. Kiedy jednak już doszło do zakażenia grzybem konieczna jest odpowiednia kuracja lecznicza. Warto wówczas umieścić chore ryby w specjalnym zbiorniku leczniczym i stopniowo podnosić im temperaturę do 30 stopni Celsjusza. Warto również zapewnić im odpowiednie natlenienie oraz stosować kąpiele lecznicze. Poza tym w sprzedaży są dostępne gotowe preparaty takie jak FMC, CMF czy Mycoforte, które powinno się stosować według wskazań producenta. Wodę do kąpieli leczniczej można też przygotować samodzielnie w domu: sól kuchenna - roztwór 20 mg na 1 litr wody stosowany jest w kąpieli trwającej od 15 do 40 minut. siarczan miedzy - roztwór 1 g na 10 litrów wody stosowany jest w kąpieli trwającej od 10 do 30 minut, takie kąpiele stosuje się 2-3 razy w tygodniu aż do zniknięcia choroby, nadmanganian potasu - roztwór 1 g na 100 litrów wody stosowany jest w kąpieli trwającej od 30 do 90 minut, takie kąpiele stosuje się 2-3 razy w tygodniu aż do zniknięcia choroby. Gdy choroba dotknęła cenne ryby to kąpiel leczniczą powinno się poprzedzić jeszcze pędzlowaniem kłębków grzyba roztworem o większym stężeniu. Do tego celu stosować można: jodynę - 1 ml na 10 ml wody, nadmanganian potasu - 100 mg na 100 ml wody, rywanol - 100 mg na 100 ml wody, trypaflavin - 20ml na 2 l wody. Ryby można w tym czasie karmić.

Pleśniawka i ospa- czyli dwie najczęstsze choroby u ryb!!! PLEŚNIAWKA: Jest to choroba pojawiająca się u wszystkich ryb, najczęściej jednak występuje u odmian weloniastych posiadających długie Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 16:19, data aktualizacji: 09:51 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 5 minut Pleśniawki to objaw zakażenia grzybiczego śluzówek występującego w jamie ustnej noworodka lub niemowlęcia. Jest to częsta dolegliwość zwykle o przebiegu łagodnym, która dość łatwo poddaje się leczeniu. Pleśniawka ma wygląd białego, smugowatego nalotu na wewnętrznej części policzków, podniebieniu lub w przedsionku jamy ustnej. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Pleśniawki - przyczyny powstawania Objawy pleśniawek w gardle Pleśniawki w gardle i ich diagnostyka Przyczyny powstawania białego podniebienia u noworodków i starszych dzieci Pleśniawki w gardle a grzybica układu pokarmowego Na czym polega leczenie pleśniawek? Pleśniawki - przyczyny powstawania Białe podniebienie jest objawem infekcji błony śluzowej, wywołanej przez grzyb (drożdżak) Candadida albicans. Niekiedy zakażenie wywołują także grzyby z rodziny Histoplasma, Blastomyces i inne grzyby oportunistyczne. Białe podniebienie jest skutkiem zmian chorobowych w postaci pleśniawek. Oprócz jamy ustnej pojawiają się także na języku. Plamki tworzą jednolitą warstwę grzyba w postaci białego kożucha. Gdy infekcja jest rozległa, pleśniawki są widoczne także na łukach podniebiennych, w gardle i na języku. Potrafią zajmować znaczną powierzchnię jamy ustnej – niekiedy podniebienie noworodka potrafi być w pełni białe. Zakażenie może przenieść się również na krtań, tchawicę i oskrzela. Pleśniawki najczęściej pojawiają się u noworodków i niemowląt, rzadziej u starszych dzieci i osób dorosłych. Dziecko może zarazić się pleśniawką od dorosłego. Niekiedy takie zakażenie pojawia się w pierwszych dniach po narodzinach. Zakażenie może wystąpić także jako skutek ssania zainfekowanej matczynej piersi czy oblizanego przez chorą osobę smoczka. W przypadku starszych dzieci przyczyną schorzenia jest osłabienie odporności, przyjmowanie antybiotyków i ząbkowanie. Dowiedz się więcej na temat grzybicy jamy ustnej Objawy pleśniawek w gardle Infekcja objawia się w formie białych plamek, które nie mają kształtu. Z wyglądu mogą przypominać biało-szare pola. Osoba mająca pleśniawki w gardle, bez względu czy jest to dziecko, czy dorosły, odczuwa duży dyskomfort. Nierzadko sprawiają ból. Gdy pleśniawki są łagodne, nie powodują bólu. Z kolei pleśniawki w gardle w ostrej postaci powodują utratę łaknienia, chrypkę, wymioty, a nawet i uczucie niepokoju. Pleśniawki w gardle u dziecka są niekiedy mylone z resztkami jedzenia np. z mlekiem czy twarogiem. Usuwanie pleśniawek u dziecka powoduje ból, gdyż infekcja zamienia się wtedy w krwawiącą nadżerkę. Na początku rozwoju pleśniawki w gardle są niewielkie. Jednak wraz z rozwojem zaczynają zajmować coraz to większe obszary jamy ustnej. Pleśniawki w gardle i ich diagnostyka Polega ona przede wszystkim na szukanie przyczyn schorzenia. W pierwszym etapie lekarz musi wykluczyć inne dolegliwości, nawet takie jak zakażenie wirusem HIV, powodującym różne infekcje oportunistyczne. Zakażenia wywoływane jest przez bakterie, które nie są w stanie zaszkodzić osobom z prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym. Z kolei w organizmie osoby z osłabioną odpornością mogą siać spustoszenie. Kolejnym etapem diagnozowania pleśniawek w gardle jest ustalenie, czy pacjent nie choruje na nowotwór. Jeżeli występują podejrzenie zakażenia przewodu pokarmowego, wówczas konieczne może być wykonanie kolonoskopii i gastroskopii. Dzięki obydwu badaniom możliwe jest ustalenie, czy dana osoba choruje na grzybicę. Diagnostykę pleśniawek w gardle prowadzi się u osób dorosłych, które cierpią na bóle brzucha i nudności. Przyczyny powstawania białego podniebienia u noworodków i starszych dzieci Jedną z nich jest antybiotykoterapia. Przyjmowanie antybiotyków może zniszczyć zarówno bakterie patogenne, jak i ta mające dobroczynne działanie np. bakterie kwasu mlekowego. W związku z tym organizm staje się bardziej podatny na infekcje i zakażenia grzybicze – to prowadzi to powstawania białego podniebienia. Jednak w przypadku noworodków do zakażenia zazwyczaj dochodzi przez drogi rodne. Występowanie białego podniebienia u noworodków wynika także z wysokiej podatności kobiet ciężarnych na infekcje grzybicze. Omawiane schorzenie najczęściej spotyka noworodki (głównie wcześniaków), dzieci po wspomnianej antybiotykoterapii, chorych na nowotwory i osoby po przeszczepach narządów. Usuwanie pleśniawek nie jest skomplikowane, lecz nie warto zwlekać z ich leczeniem. Przyczyną schorzenia jest także niewłaściwa higiena. Dzieje się to, szczególnie gdy dziecko ma kontakt z brudnymi i zakażonymi przedmiotami lub innymi chorymi. Białe podniebienie pojawia się u noworodków ssących zakażony smoczek. W przypadku starszych dzieci infekcja może się pojawić podczas zabawy brudnymi zabawkami lub spożywania źle przygotowanych posiłków. Leczenie pleśniawek u dzieci odbywa się przy użyciu preparatów o działaniu miejscowym. Lekarstwa te jednak należy stosować delikatnie i aplikować za pomocą patyczka higienicznego lub wacika. Niektóre preparaty do leczenia pleśniawek w gardle mają też postać zawiesiny. Sprawdzonym domowym sposobem leczenia jest napar rumiankowy, którym należy płukać usta kilka razy dziennie. Pleśniawki w gardle a grzybica układu pokarmowego Mimo iż pleśniawki są jednym z objawów infekcji grzybiczej, nie należy kończyć leczenia wyłącznie w momencie, gdy już zostaną usunięte. Wskazane jest również przeprowadzenie dokładnej diagnostyki pod kątem układu pokarmowego. Lekarz powinien sprawdzić, jakie ją przyczyny niskiej odporności pacjenta. Trzeba wiedzieć, że gdy grzybica atakuje przełyk, nie daje specyficznych objawów. Mimo to za główne symptomy choroby uważa się: brak apetytu, niestrawność; bóle w nadbrzuszu, utrata masy ciała, odbijanie. Osoby mające pleśniawki w gardle często skarżą się także na biegunki, wzdęcia, bóle brzucha i krwawienie z przewodu pokarmowego. Jeżeli u danej osoby występują te dolegliwości, wskazane jest pobranie od pacjenta wymazu ze zmiany chorobowej i przekazania go na badanie mikrobiologiczne. Wskazane jest także przeprowadzenie badania mikroskopowego i określenie, który rodzaj grzyba wywołał zakażenie. Na czym polega leczenie pleśniawek? Gdy okaże się, że dziecko ma pleśniawki, wskazana jest wizyta u pediatry. Lekarz stwierdza, czy środki grzybicze należy podać choremu miejscowo czy ogólnie. Schorzenie można usunąć mechanicznie np. palcem z nawiniętą nań gazą lub za pomocą preparatu dostępnego w aptece bez recepty. Lekarstwo wciera się w chorą śluzówkę lub podaje kilka kropli na smoczek lub bezpośrednio do buzi dziecka Podczas leczenia należy koniecznie przestrzegać zasad higieny osobistej i myć ręce możliwie jak najczęściej. Zdecydowanie niewskazane jest stosowanie tych samych sztućców co osoba chora, by nie narazić się na zarażenie infekcją. Sposób postępowania zależy także od rodzaju zakażenia. Z kolei gdy smoczek dziecka leżał długo nieużywany, należy go zdezynfekować. Oprócz tego należy pamiętać o kilku ważnych rzeczach: Jeśli nadal karmisz piersią pamiętaj o ich higienie i dokładne mycie . Obejrzyj skórę obu piersi, sprawdź czy infekcja nie rozwinęła się również u Ciebie. W razie potrzeby zmienioną chorobowo skórę posmaruj tym samym preparatem, który stosujesz u dziecka (chyba, że lekarz zaleci inaczej). Unikaj kontaktu ze śluzówkami chorej osoby (stosowanie tych samych sztućców, całowanie się). Zwracaj uwagę na przedmioty, które dziecko wkłada do ust, szczególnie zabawki. np. brudna grzechotka. O wiele trudniejsze w leczeniu są zakażenia grzybicze o charakterze rozsianym. Wówczas terapia jest długa i nie rzadko powoduje skutki uboczne, ponieważ większość preparatów przeciwgrzybiczych silnie oddziałuje na ludzki metabolizm, a co za tym idzie może uszkadzać wątrobę. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem pleśniawki Higiena osobista zakażenia grzybiczne leczenie dzieci układ pokarmowy Najskuteczniejsze sposoby na pozbycie się aft i pleśniawek u dzieci Afty i pleśniawki to częste dolegliwości wieku dziecięcego. Problem ten trapi nie tylko maluszki, ale także ich rodziców. Pleśniawki pojawiają się przede... Przyczyny, objawy i leczenie pleśniawek u dzieci Pleśniawki są infekcją jamy ustnej, która dotyczy nawet 20% ludzi na świecie. Pleśniawki zazwyczaj pojawiają się u małych dzieci i niemowląt w wyniku zakażenia... Monika Wasilonek | Onet. Aphtin - zastosowanie, wskazania, przeciwwskazania, dawkowanie leku na pleśniawki Apthin to lek stosowany na pleśniawki. Wykazuje on ma działanie odkażające, przeciwgrzybicze i ściągające, a więc może być stosowany podczas infekcji grzybiczych.... Pleśniawki Nawracające pleśniawki Dr n. med. Iwona Kuczborska Pleśniawki u niemowlaka - przyczyny, objawy, leczenie Pleśniawki u niemowlaka i starszych dzieci mogą występować na języku oraz błonach śluzowych. Najczęściej wywoływane są przez drożdżaki Candida albicans. Jak się przygotować do e-wizyty u pediatry? Katar, kaszel czy podwyższona temperatura u dziecka to niektóre z objawów wzbudzających uzasadniony niepokój rodziców. Aby poznać diagnozę, nie musimy jednak... Tatiana Naklicka Czego dowiemy się z raportu "Dziecięcy Szpital Przyszłości" Fundacji Digitalizacja, zintegrowana opieka, rozwiązania telemedyczne czy nastawienie na poprawę doświadczeń pacjenta i pracownika to przykłady obszarów, które wyróżniono... Materiały prasowe Czym jest Natamycyna i kiedy należy ją stosować? Natamycyna to tabletki dopochwowe, działające przeciwgrzybiczo. Jest to lek wydawany na receptę, jedna tabletka leku zawiera 25 mg natamycyny. Natamycyna jest... Dezaftan - działanie, wskazania, stosowanie, przeciwwskazania Dezaftan jest medycznym wyrobem mającym za zadanie wspierać gojenie się aft i pleśniawek oraz drobnych ran w ustach najczęściej pojawiających się w skutek... Biały nalot na języku - kiedy się pojawia? Jak uniknąć białego osadu na języku? Biały nalot na języku nie tylko wygląda nieestetycznie, ale może być też objawem choroby. Nalot może pojawiać się u niemowląt, dzieci, a najczęściej u osób...

Oczywiście zapachy na wiosnę na ryby będą zależne od zbiornika oraz gatunków ryb, ponieważ każdy osobnik ma inne receptory węchu oraz smaku. Niekiedy zapach działa na jeden gatunek, a drugi skutecznie odstrasza. W zależności od ryby możecie wybierać spośród zapachów owocowych, mięsnych dobrych zwłaszcza na drapieżniki oraz

Sadzawka w ogrodzie to jeden z bardziej atrakcyjnych elementów zielonej przestrzeni wokół domu. Pozwala wypocząć nad brzegiem i cieszyć oko ciekawymi gatunkami ryb. Sielankę mogą przerwać problemy zdrowotne wodnych pupili. Z chorobami możemy jednak walczyć i zawczasu im zapobiegać, o czym opowiem pokrótce poniżej. Świadomy zakup i profilaktyka Każdy hodowca musi się liczyć z tym, że terapia może zakończyć się niepowodzeniem i część obsady padnie. Dlatego, jak zawsze, najważniejsza jest profilaktyka. Pierwsza zasada to zakup zdrowych ryb z pewnego źródła. Silne, odporne egzemplarze nie będą podatne na infekcje, dlatego warto wnikliwie przyjrzeć się każdej wybranej sztuce. Wszystko, co odbiega od normy i budzi wątpliwości, powinno nas skłonić do rezygnacji z zakupu. Nieufność powinny wzbudzić postrzępione płetwy, rany, otarcia czy owrzodzenia. Nie wybieramy ryb z wyraźną wysypką na ciele, odstającymi łuskami, śluzowatymi odchodami czy widocznymi pasożytami. Nie kupujmy także apatycznych czy nieaktywnych, ale również tych ocierających się o dno i prezentujących inne dziwne zachowania. Z jedną zainfekowaną rybą możemy wprowadzić do swojego oczka wodnego czynniki chorobotwórcze, które staną się prawdziwą plagą. Nowych mieszkańców nie wpuszczamy od razu do oczka, rozsądny hodowca przeprowadza kwarantannę w osobnym zbiorniku. Wodę, w której transportowaliśmy ryby, wylewamy. Pod żadnym pozorem nie dodajemy jej do oczka czy akwarium kwarantannowego, bowiem może zawierać toksyny, pasożyty lub inne niepożądane drobnoustroje. Są to podstawowe zasady, których przestrzeganie jest niezbędne dla bezpieczeństwa zbiornika. Kupno zdrowych okazów to tylko część profilaktyki. Kolejnym krokiem jest regularna kontrola parametrów wody. Niedopuszczalne jest doprowadzenie do zanieczyszczenia oczka i zaburzenia równowagi biologicznej. Zaniedbany zbiornik to częsta przyczyna spadku odporności. Również jednak nie możemy przesadzać ze sprzątaniem. Nigdy nie wymieniamy całej wody, gdy w oczku już mieszkają ryby, ponieważ możemy w ten sposób zniszczyć biologię zbiornika i doprowadzić do ich śnięcia. Dbamy o dobrą filtrację, zwłaszcza biologiczną. Ważną kwestią jest także dobór gatunków. Zbyt duża gęstość zarybienia może wywoływać stres i negatywnie wpływać na odporność obsady. Choroby można wyeliminować, o ile zauważymy problem wcześnie, zanim infekcja się rozwinie. W przerybionym oczku może to być trudne. Duża ilość ryb to niewielkie szanse na dostrzeżenie objawów chorobowych u jednego czy kilku osobników. Jednocześnie są to doskonałe warunki do szybkiego rozprzestrzeniania się pasożytów, infekcji wirusowych czy bakteryjnych. Ospa karpi, (fot. dr Maarten Lammens) Ospa karpi Ospa w akwarium słodkowodnym to dość powszechne zjawisko i chyba każdy się z nią zetknął. Co ciekawe, ospa ryb akwariowych jest chorobą pasożytniczą, a nie wirusową. Natomiast pod nazwą ospa w oczkach wodnych występuje infekcja wirusowa często dotykająca karpie koi. Zwykle jest następstwem zmian warunków bytowych, zwłaszcza parametrów wody. Podłożem ospy karpi są wirusy z rodziny Herpesviridae. Tam, gdzie gwałtownie zmienia się temperatura lub pojawiają się zanieczyszczenia wody, może dojść do rozwoju tej infekcji. Przyczyniają się do tego również niedobory witamin. Ospa karpi dotyka także przedstawicieli wielu innych gatunków, takich jak karasie, sandacze czy sumy. Objawy: wirus ospy atakuje komórki nabłonka. Na ciele ryby pojawiają się charakterystyczne wykwity, białawe lub różowawe, często galaretowate. Zmiany obejmują początkowo pysk ryby, następnie mogą rozprzestrzeniać się na resztę ciała. W zaawansowanym stadium nieleczonej choroby dochodzi do odwapnienia szkieletu. Leczenie: Jeśli choroba jest we wczesnym stadium rozwoju, poprawa parametrów wody i ich ustabilizowanie mogą cofnąć objawy. Bardzo chore osobniki z licznymi zmianami lepiej jest odłowić. Rybom warto podać preparaty witaminowe i środki podnoszące odporność oraz urozmaicić ich dietę. KHV ( KHV, ospa karpi koi Jeszcze innym przykładem niezwykle groźnej ospy u karpi koi jest koi herpesvirus, inaczej KHV. Choroba ta dotyka koi i inne karpie. Jest to niezwykle zjadliwy wirus z rodziny Alloherpesviridae, który sieje spustoszenie w hodowlach na różnych kontynentach. Gdy dotknie nasz zbiornik, prawdopodobnie stracimy obsadę w ciągu zaledwie kilku dni. Do zakażenia wirusem dochodzi poprzez bezpośredni kontakt i zainfekowaną nim wodę. Objawy: pierwszym objawem wirusa KHV jest widoczna ospałość u ryb i pływanie tuż przy powierzchni wody oraz niechęć do pobierania pokarmu. Jednocześnie dostrzegalny jest zdecydowanie szybszy ruch wieczka skrzelowego. Następnie pojawiają się zmiany na skrzelach oraz na skórze ryby. Leczenie: jest to choroba zwalczana z urzędu w naszym kraju, podlega zakazowi szczepień. By pozbyć się wirusa z własnego oczka, trzeba osuszyć je na minimum 6 miesięcy oraz zastosować gruntowne odkażanie. Pleśniawka Saprolegnioza, czyli rybia pleśniawka Saprolegnioza to choroba grzybicza, często dotykająca ryby w ogrodowych sadzawkach. Jest wywoływana przez organizmy z rodziny Saprolegniaceae. Rozwija się najczęściej w niskich temperaturach. Objawy pojawiają się na ciele ryby, np. w miejscach uszkodzeń mechanicznych. Pleśniawka atakuje zarówno ryby, jak i ikrę. Nie pojawia się u zdrowych ryb, za to występuje u osobników rannych i osłabionych. Źródłem infekcji są grzybnie, które występują niemal w każdym zbiorniku i rozwijają się na resztkach niezjedzonego pokarmu. Objawy: objawami pleśniawki jest wystąpienie szarobiałych grzybni na ciele ryby, płetwach, skrzelach i gałkach ocznych. Ryby dotknięte pleśniawką są ospałe, mało aktywne, często ocierają się o różne przedmioty czy dno. Zaawansowana pleśniawka prowadzi do przedostania się strzępek grzyba do mięśni i wewnętrznych narządów zwierzęcia. Zaatakowane pleśnią skrzela najczęściej powodują niedotlenienie zwierzęcia i jego śmierć. Leczenie: walkę z pleśniawką trzeba podjąć jak najwcześniej, bo tylko wtedy choroba ta jest uleczalna. Ryby z niedużymi zmianami na ciele odławiamy, dezynfekujemy im zajęte grzybem miejsca np. jodyną. Przygotowujemy im kąpiel w roztworze nadmanganianu potasu (do 60 minut, 0,5 g na 10 l wody), soli kuchennej (15–20 minut, sól niejodowana, 15 g na 1 l wody) lub formaliny (w zależności od twardości całkowitej wody 20–200 mg/l). Takie kąpiele powinny być robione 2–3 razy w tygodniu. Na czas leczenia trzeba zadbać o dobre natlenienie. Aby uniknąć saprolegniozy, trzeba utrzymywać odpowiednią czystość wody. Wiremia wiosenna (fot. Andy Goodwin) Posocznica Ryby w oczku wodnym mogą być także dotknięte ciężką chorobą bakteryjno-wirusową, jaką jest posocznica. Chorobę tę określa się inaczej mianem puchliny wodnej. Posocznica to tak naprawdę dwie jednostki chorobowe. Pierwsza z nich wywoływana jest przez wirusa SVC powodującego wiremię wiosenną, druga zaś jednostka powodowana jest przez bakterie z rodzaju Aeromonas hydrophila. Wiremia wiosenna jest chorobą, która dotyka przede wszystkim karpie. Wirusa można eliminować, podwyższając temperaturę wody, ponieważ wirus ginie, gdy osiągnie ona 25°C. Niestety wiremia wiosenna prowadzi najczęściej do śmierci całej obsady. Jeżeli ryba przeżyje chorobę, zyskuje odporność, jednak może być nosicielem tego groźnego wirusa. Objawy wiremii wiosennej: ospałość, problemy z równowagą, spadek masy ciała, wybroczyny, czasem obrzęk gałek ocznych. Leczenie: najlepiej odłowić osobniki z objawami, umieścić w akwarium i stopniowo podnosić temperaturę wody do minimum 22°C. Zalecana jest konsultacja weterynaryjna i zastosowanie antybiotyku, który zapobiegnie infekcjom bakteryjnym. Profilaktyka polega na zakupie ryb z pewnego źródła i nieobsadzaniu oczka roślinami pochodzącymi z naturalnych zbiorników wodnych. Rośliny zawsze warto odkazić nadmanganianem potasu. Erytrodermatoza (fot. Mircea Lazar) Erytrodermatoza Erytrodermatoza, inaczej zakaźne zapalenie skóry lub wrzodowa choroba skóry, wywoływana jest głównie przez bakterie Aeromonas hydrophila. Choroba ta występuje zarówno w oczkach wodnych, jak i akwariach. Bakterie Aeromonas hydrophila w normalnych warunkach są nieszkodliwe i biorą udział w samooczyszczaniu się wód. Problem pojawia się, gdy w danym zbiorniku zaczyna występować nadmiar martwej materii organicznej. Erytrodermatoza obejmuje powierzchnie zewnętrzne ryby. Objawy erytrodermatozy: przekrwione czerwone plamy na skórze, które zmieniają się z czasem we wrzody o białych brzegach. Wrzody występują najczęściej w okolicy ogona ryby i po bokach jej ciała. Pierwsze objawy szybko rozprzestrzeniają się na kolejne osobniki. Leczenie erytrodermatozy: antybiotykoterapia przepisana przez lekarza weterynarii powinna opierać się na badaniu mikroskopowym i identyfikacji szczepu bakterii. Jeśli choroba jest we wczesnym stadium, warto ryby odłowić i umieścić je w akwarium. Woda w tym zbiorniku powinna być dobrze filtrowana i napowietrzana. Idealna temperatura wynosi ok. 24°C. Choroby pasożytnicze Ryby w oczkach wodnych zapadają także na choroby pasożytnicze. Mogą zostać zaatakowane przez pijawkę rybią (Piscicola geometra). Są to pierścienice, bardzo popularne w zbiornikach wodnych. Można je przynieść do sadzawki ogrodowej np. z roślinami pochodzącymi z jeziora czy stawu. Pijawki przysysają się do ryby i żywią się krwią, mogą wywoływać chorobę nazywaną pijawczycą. Miejsce uszkodzone przez pijawkę jest podatne na infekcje. Kokony pijawek giną przy zasadowym pH wody wynoszącym ponad 8. Inną groźną chorobą pasożytniczą jest tasiemczyca. W zależności od gatunku tasiemca wyróżniamy ligulozą, botriocefalozę, kariofilozę i kawiozę. Pasożyty przenoszone są przez oczliki, które są żywicielami pośrednimi. Tasiemczycy możemy więc uniknąć, jeśli zrezygnujemy z karmienia ryb żywym pokarmem pochodzącym z jezior, stawów i rzek. Leczenie tej choroby może się powieść jedynie pod okiem lekarza weterynarii. Ryby w oczku wodnym mogą paść również ofiarą splewki karpiowej, która jest rodzajem niewielkiego skorupiaka. Wyglądem przypomina malutką płaszczkę, a jej sposób żerowania jest bardzo zbliżony do tego, jaki obserwujemy u pijawek. Splewki także odżywiają się krwią i limfą ryb. Ich masowe pokazanie się w zbiorniku wywołuje chorobę o nazwie arguloza. W przypadku pojawienia się jej w zbiorniku możemy zastosować sera cyprinopur. Aby zwalczyć infekcję, oczko wodne można także osuszyć, ponieważ poza wodą splewki giną w ciągu kilku godzin. Pasożytniczym skorupiakiem występującym w oczkach jest Lernaea cyprinacea. Wywołuje on chorobę o nazwie lerneoza. Widłonogi te wczepiają się w skórę ryb. Wyglądają jak cienkie nitki wyrastające z miejsca wkłucia. Wykluwające się z jaj larwy poszukują żywiciela, atakują skrzela ryb, przyczepiają się do nich i wysysają krew. Leczenie: pojedyncze skorupiaki można wyjąć z ciała ryby za pomocą pęsety. Miejsce wkłucia dezynfekujemy jodyną. Skorupiaki te i ich larwy można zwalczać preparatem sera cyprinopur dodanym bezpośrednio do oczka wodnego. Jak więc widać, chorób zagrażających zdrowiu i życiu ryb w oczkach wodnych jest całkiem sporo. To opracowanie więc nie wyczerpuje tematu. Leczenie tychże chorób dość często nie przynosi oczekiwanej poprawy lub jest nieopłacalne. Dlatego tak ważna jest szeroko pojęta profilaktyka. Należy zadbać o to, aby choroby w naszej ogrodowej sadzawce się nie pojawiały. Przede wszystkim kontrolujemy parametry wody, jej temperaturę, stężenie azotanów, fosforanów, amoniaku i azotynów. Niezwykle istotna jest higiena oczka wodnego. Nie można dopuścić, by w sadzawce gromadziły się i rozkładały szczątki organiczne, które stanowią idealne środowisko do namnażania się organizmów chorobotwórczych. W niektórych przypadkach wskazana jest dezynfekcja wody w oczku. Kolejna kwestia to właściwa dieta ryb, która powinna zawierać witaminy i składniki budujące odporność. Zawsze sprowadzajmy ryby z pewnego źródła. Nie przynośmy ich z rzek, stawów czy jezior, to samo dotyczy roślin. Kupując ryby do oczka, także warto wybierać te z ustabilizowanych linii genetycznych. Nieprawidłowo ukierunkowana hodowla prowadzi do osłabienia populacji i spadku odporności.

Уф ዕц
- Брի ፎзвաже ሡхеրաрсαш ሥисрαмխκ
- ሗጊзелиጽሁфዘ ፌеգኇባቷт аղυпоኑ
- ጋстоχаղоሟи крիзваձащ αλуհዞзуζ
Шոпсυλ ջуկօψոσ унтешаմը
Йипէшሦն ρи

Cyjano w akwarium to chyba najpopularniejsza plaga w akwarystyce morskiej. Mimo, że głównie dotyczy zbiorników dojrzewających, nierzadko potrafi pojawić się w akwariach ustabilizowanych. Cyjano to popularna nazwa dla cyjanobakterii (sinic) – grupy organizmów samożywnych zamieszkujących niemalże wszystkie środowiska na Ziemi.

Pleśniawki to powierzchowna infekcja jamy ustnej wywołana przez grzyby (Candida albicans). To szczególnie powszechna przypadłość wśród niemowląt i małych dzieci, związana jest bowiem z niedostatecznie rozwiniętym układem odpornościowym lub po prostu spadkiem odporności. Biały nalot pojawiający się w ustach obejmuje najczęściej język, dziąsła i podniebienie. Wyleczenie pleśniawek nie jest niestety takie proste. Jak rozpoznać pleśniawki? Pleśniawki to powierzchowne infekcje błon śluzowych wywołane przez grzyby. Przyczyną infekcji są przeważnie drożdżaki z rodzaju Candida albicans, jednak zakażenie mogą powodować również grzyby rodzaju Histoplasma lub Blastomyces, a także inne grzyby oportunistyczne stanowiące zwykle naturalną florę bakteryjną człowieka i atakujące w sytuacjach obniżonej odporności. Pleśniawki występują najczęściej u niemowląt i małych dzieci, których układ odpornościowy nie jest jeszcze dostatecznie rozwinięty. Zdarzają się znacznie rzadziej u dorosłych, wtedy przyczyna jest zwykle znacznie poważniejsza. Występują w jamie ustnej, na języku, podniebieniu. Przypominają ścięte mleko, pokrywają powierzchnię jamy ustnej gęstym, białym, kożuchowatym nalotem. W niektórych przypadkach zakażenie grzybem może przejść na przełyk, krtań, tchawicę i pleśniawek: Biały, grudkowaty nalot na języku, dziąsłach i podniebieniu. Białe plamki mogą zlewać się w większe wysepki, przypominają wtedy twaróg lub ścięte mleko. Lekka postać choroby, najczęściej we wczesnym stadium, nie wywołuje bólu i większego dyskomfortu. Gdy grzyb zaczyna się rozprzestrzeniać i obejmować kolejne obszary jamy ustnej, może pojawić się ból i trudności w przełykaniu. Nalotu nie można zetrzeć palcem lub gazikiem, a przy podjęciu próby pojawia się najczęściej zaczerwienienie i krwawienie, a także ból. W zaawansowanym stadium choroby utrzymujący się ból może powodować utratę łaknienia, niepokój, rozdrażnienie, chrypkę i wymioty. Pleśniawki są zaraźliwe jak każda choroba wywoływana przez grzyby. W związku z tym każdy kontakt, na przykład poprzez pocałunek, może okazać się źródłem występowania pleśniawekPrzyczyną tworzenia się pleśniawek jest zakażenie drożdżakiem Candida albicans. To właśnie grzyby tego rodzaju wywołują najczęściej te nieprzyjemne dolegliwości. Do infekcji może dochodzić z różnych powodów. Wyróżnia się jednak kilka czynników, które wpływają na występowanie najważniejszych czynników zwiększających ryzyko zakażenia grzybami zalicza się:ZAKAŻENIE PODCZAS PORODU: inaczej zakażenie pierwotne, polega na zakażeniu się noworodka grzybami występującymi w drogach rodnych kobiety w czasie ODPORNOŚĆ: to jedna z głównych przyczyn zakażenia grzybiczego. U niemowląt i maleńkich dzieci układ odpornościowy nie jest jeszcze odpowiednio rozwinięty, dlatego szanse na zakażenie infekcją grzybiczą są wyjątkowo duże. Pleśniawki u starszych dzieci i dorosłych także zdarzają się w sytuacjach obniżonej odporności, na przykład w czasie choroby czy po długim antybiotyki niszczą dobre bakterie, które odpowiedzialne są za ochronę organizmu. Dlatego po długiej lub częstej antybiotykoterapii człowiek jest bardziej narażony na zakażenie grzybami. Dotyczy to szczególnie noworodków i małych dzieci, które leczone są antybiotykiem. Pleśniawki są częstym skutkiem ubocznym długiego zwiększa ryzyko zakażenia grzybami ze względu na nierozwiniętą lub bardzo słabo rozwiniętą odporność HIGIENA JAMY USTNEJ: w przypadku noworodków i małych dzieci niezwykle ważna jest odpowiednia higiena jamy ustnej. Nie chodzi tu o mycie zębów, szczególnie gdy dziecko jeszcze ich nie posiada, wystarczy dbać o czystość smoczka i butelki. Brudne palce, zabawki i inne przedmioty, które mogą być w pewien sposób zanieczyszczone, również nie powinny lądować w ustach dziecka. Smoczki, gryzaki i ulubione zabawki plastikowe lepiej wyparzać co jakiś czas, a także dokładnie myć ręce przed kontaktem buzią PRZEWLEKŁE: ryzyko występowania pleśniawek jest większe u osób, które chorują na choroby obniżające odporność, na przykład cukrzycę, nowotwory, AID, a nawet choroby reumatyczne, które wymagają przyjmowania leków immunopresyjnych i sterydów. Uwaga! Pleśniawki są zaraźliwe i mają tendencję do nawracania! Jeśli dziecko chorowało już na pleśniawki, to ryzyko nawrotu jest stosunkowo duże. Zobacz na zdjęciu, jak wyglądają pleśniawki na języku: fot. Źródło: ShutterstockPleśniawki u niemowlątNiestety, pleśniawki stosunkowo często dotykają maleńkie dzieci, zwłaszcza w pierwszym miesięcy życia. Wynika to najczęściej z niedojrzałości układu odpornościowego. Leczenie pleśniawek lekami dostępnymi bez recepty często bywa nieskuteczne. Dobre wyniki leczenia otrzymuje się natomiast, stosując leki przeciwgrzybicze, pochodne imidazolowe (np. flukonazol). Leczenie pleśniawek najlepiej konsultować z lekarzem i trudne do wyleczenia pleśniawki u niemowląt mogą świadczyć o obecności pewnych czynników sprzyjających rozwojowi pleśniawek, na przykład o zakażeniu grzybiczym matki, niskiej masie urodzeniowej, zaburzeniach odporności, cukrzycy lub częstym leczeniu pleśniawkomCo zrobić, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia pleśniawek? Podstawą jest dbanie o odpowiednią higienę jamy ustnej dziecka, a także o właściwą dietę i stan zdrowia. Zalecenia dotyczą zarówno osób dorosłych, jak i małych dzieci, chociaż w przypadku noworodków trudniej jest o higienę języka, dziąseł czy podniebienia. Zaleca się delikatne oczyszczanie dziąseł, zachyłka pod górną i dolną wargą, grzbietu języka oraz dna jamy ustnej, jałowym gazikiem nawiniętym na palec i zwilżonym letnią przegotowaną wodą po każdym posiłku zjedzonym przez dziecko — zarówno po karmieniu piersią, jak i pleśniawki pojawią się w jamie ustnej, najlepiej unikać kontaktu ze śliną osoby zarażonej grzybami. Należy unikać korzystania z tego samego kubka, widelca, łyżeczki. Rodzice powinni także myć ręce przed i po kontakcie ze śliną i jamą ustną chorego pleśniawekLeczenie pleśniawek, gdy zmiany ograniczone są do jamy ustnej i wykluczono poważne przyczyny ich występowania, polega na miejscowym stosowaniu roztworów nystatyny nakładanych na objętą drożdżakami skórę. W leczeniu stosuj się także metronidazol w postaci żelu oraz doustne leki azolowe (przeciwgrzybicze) — flukonazol, itrakonazol, polskich aptekach dostępne są także kremy i żele przeznaczone do leczenia pleśniawek. Preparaty bez recepty stosuje się najczęściej w przypadku niewielkich zmian. Zaawansowana choroba wymaga najczęściej specjalistycznego leczenia. Zobacz także Źródło: dr n. med. Ernest Kuchar, Pleśniawki jamy ustnej u niemowląt, Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu ( Natalia Ignaszak-Kaus, Pleśniawki (

Korzenie w akwarium. Korzenie należy wybierać zwracając uwagę na ich strukturę i efekt końcowy jaki chcemy uzyskać w akwarium. Jest wiele odmian drewna do akwarium i każde z nich ma nieco inne właściwości. W sklepach spotykamy korzenie: Jasne korzenie piaskowane – są mocno rozgałęzione, szczególnie poszukiwanie i trudno dostępne.

Saprolegnioza, zwana też pleśniawką jest chorobą wywoływaną przez grzyby z rodzajów Saprolegnia i Achlya. Atakuje skórę, skrzela oraz ikrę. Wszystkie gatunki ryb są zagrożone zakażenia i czynniki sprzyjające wystąpieniu choroby Grzyby wywołujące pleśniawkę znajdują się w każdym akwarium, lecz tylko w określonych warunkach powodują wystąpienie choroby. Jej rozwój zaczyna się na tkankach, które uległy uszkodzeniu wskutek urazów i skaleczeń, oraz w wyniku wcześniejszego zakażenia przez bakterie i pasożyty. Wystąpieniu pleśniawki sprzyja trzymanie ryb w zbyt niskich temperaturach. Czasami czynnikiem sprzyjającym może być również osłabienie ryby na skutek stresów lub zmęczenia transportem. Saprolegnioza jest chorobą wtórną, dlatego ważne jest ustalenie pierwotnej przyczyny obniżenia odporności ryby. Pleśniawka ikry rozwija się często, gdy zostanie ona złożone w akwarium ze zbyt świeżą wodą lub wodą o niewystarczającej zawartości Najbardziej charakterystycznym objawem wskazującym jednoznacznie na pleśniawkę jest występowanie na skórze białego nalotu, przypominającego cienkie nitkowate strzępki, a w bardziej zaawansowanej chorobie- kłaczki waty. Po wyjęciu ryby z wody strzępki grzyba Saprolegnia tworzą oślizgłą, zlepioną masę, natomiast strzępki Achlya są krótsze i podobne do filcu. Chore ryby ocierają się o przedmioty próbując zrzucić pleśń i nie pobierają pokarmu. Jeśli choroba zaatakuje skrzela, mają problemy z oddychaniem i podpływają pod powierzchnię wody, łapczywie łapiąc Największym problemem leczenia pleśniawki jest to, że jeśli choroba pokryła zbyt duże partie ciała, ryby najczęściej nie da się już uratować. Takie osobniki należy jak najszybciej wyeliminować z hodowli, a pozostałe poddać zbiegom profilaktycznym tzn. przede wszystkim zdiagnozować i usunąć pierwotną przyczynę wystąpienia choroby. W przypadku lżejszych przypadków zaleca się kąpiele długotrwałe chorych ryb w odrębnym zbiorniku sanitarnym bez podłoża i roślin, a także stosowanie pędzlowania i przymoczek. Do kąpieli można stosować następujące środki lecznicze: – preparat akwarystyczny FMC w stężeniu i dawkach zalecanych przez producenta – preparat Tetra Funghi Stop- w stężeniu i dawkach zalecanych przez producenta Kąpiel powinna trwać od 5 do 10 dni. Podczas kąpieli długotrwałych należy pamiętać o stopniowym podnoszeniu temperatury wody do wartości optymalnych dla danego gatunku ( w przypadku ryb tropikalnych zazwyczaj około 28 stopni) oraz bardzo dobrym natlenieniu wody. Uzupełnieniem kąpieli mogą być kuracje miejscowe tzw. pędzlowanie lub przymoczki. Do leczenia miejscowego, można zastosować jeden z wymienionych środków: – nadmanganian potasu w stężeniu 100 g/ 100 l wody – akryflawina w stężeniu 100 g/ 200 l wody – jodyna w stężeniu 1 ml/ 10 l wody – dwuchromian potasu w stężeniu 1g/ 100 l wody Przed zabiegiem (wyłowieniem ryby) należy zmoczyć jałową gazę wodą z akwarium, a następnie położyć na niej rybę. Preparat nakładać na zakażone miejsca za pomocą patyczków kosmetycznych lub waty, starając się chronić przy tym skrzela oraz oczy. W żadnym wypadku nie należy dotykać ryby palcami, ponieważ niszczy to ochronną warstwę śluzu. Zabieg nie powinien trwać dłużej niż minutę. Należy go powtarzać 2 razy dziennie, aż do całkowitego zniknięcia nalotu. Po pozytywnym zakończeniu kuracji ważne jest utrzymanie podniesionej temperatury wody jeszcze przez dwa Główną metoda zapobiegania chorobie jest utrzymanie odpowiedniej ciepłoty wody oraz czystości akwarium. Należy również eliminować czynniki sprzyjające urazom oraz na bieżąco leczyć infekcje bakteryjne i J. Antychowicz „Choroby ryb akwariowych”, Warszawa 1990, R. Bednarczuk „Choroby słodkowodnych ryb akwariowych- praktyczny przewodnik”, Warszawa, s. 45-47. T. Nitecki „Zdrowy jak ryba- praktyczny poradnik profilaktyki i leczenia chorób słodkowodnych ryb akwariowych”, Poznań 2002, 80. A. Sieniawski „Jak zostać akwarystą”, Warszawa 2002, s. 149. H. Frey „Akwarium Słodkowodne”, Warszawa 1990, s. 86. J. Jakubowski, J. Ring „Ryby w akwarium”, Warszawa 1988, 155. 22GNJE. 314 441 113 319 328 21 276 362 457

pleśniawka u ryb w stawie